Είναι ένα καλοκαιρινό πρωινό, χλιαρό και νυσταλέο και το πιο συνταρακτικό γεγονός είναι ένα μακρινό βαρκάκι, μικρό σαν λευκή πεταλουδίτσα, που κατευθύνεται στον επόμενο κόλπο, χαράζοντας ένα ανοιχτογάλαζο δρόμο πάνω στη θάλασσα. Ο δρόμος μένει, αρκετή ώρα αφού το βαρκάκι έχει χαθεί. Ο δρόμος δηλώνει ότι η θάλασσα ενοχλήθηκε από το πέρασμα ενός ξένου σώματος, που δεν της ανήκει, που παραβιάζει τη γαλήνη της με την ενοχλητική παρουσία του. Και ποιος μπορεί να πει με βεβαιότητα, τι και πόσες επιπτώσεις έχει γενικότερα, κάτι τόσο απλό, τόσο όμορφο, τόσο ξεκούραστο, όσο είναι το πέρασμα μιας λευκής βαρκούλας, ένα ζεστό καλοκαιριάτικο πρωί;
Έναν Απρίλιο πριν από 203 χρόνια, ένα ηφαίστειο εξερράγη σ’ ένα νησάκι της μακρινής Ινδονησίας, σκοτώνοντας κάπου 80.000 ανθρώπους. Έναν Ιούνιο, πριν από 203, ένας αυτοκράτορας έχασε μια μάχη και άγνωστη μέχρι τότε πόλη, οδηγώντας στο θάνατο κάπου 65.000 συνολικά ανθρώπους.
Και τι σχέση μπορεί να έχουν αυτά τα δύο γεγονότα, τόσο άσχετα και τόσο μακρινά μεταξύ τους;
Κι όμως, έχουν! Σ’ αυτόν τον πλανήτη – που είναι, τελικά, πολύ μικρός – τα πάντα είναι αλληλοεξαρτώμενα και τίποτα δεν είναι απλό, όσο απλό κι αν φαίνεται.
Η μάχη του Βατερλώ, που ξεκίνησε το πρωί της Κυριακής 18 Ιουνίου του 1815 και κράτησε μέχρι το δειλινό, περίπου 10 ώρες, έβαλε τέλος στην εξουσία και τα σχέδια του Ναπολέοντα. Η μάχη χάθηκε από την καταρρακτώδη βροχή που μετέτρεψε σε βάλτο λάσπης το πεδίο όπου είχε παραταχθεί ο στρατός του. Έτσι αχρηστευόταν το περίφημο Γαλλικό πυροβολικό, που του είχε κερδίσει τις περισσότερες μάχες, γιατί τα κανόνια κόλλαγαν στη λάσπη και αναποδογύριζαν.
Για να εμποδίσει αυτή την καταστροφή, ο Ναπολέων, άργησε να δώσει τη διαταγή έναρξης της μάχης, πράγμα που ωφέλησε τον αντίπαλο του τον Wellington, γιατί έδωσε το χρόνο που χρειαζόταν ο Blucher και οι Πρώσοι του, να έρθουν να τον ενισχύσουν.
Περίπου 65.000 άνθρωποι – και από τις δύο παρατάξεις – άφησαν την τελευταία τους πνοή στη λάσπη του Βατερλώ!
Δυο μήνες πριν, τον Απρίλιο του 1815, σ’ ένα νησάκι της Ινδονησίας, είχε εκραγεί το ηφαίστειο του όρους Ταμπόρα. Η έκρηξη αυτή είναι η μεγαλύτερη που έχει ποτέ καταγραφεί, μεγαλύτερη και από αυτή του Βεζούβιου! Το βουνό του Ινδονησιακού ηφαιστείου είχε 4.300 μέτρα ύψος και μετά την έκρηξη που τίναξε στον αέρα την κορυφή του, κατέβηκε στα 2.851 μέτρα!
Η επίδραση αυτής της έκρηξης στο κλίμα του πλανήτη, ήταν τεράστια. Η μέση θερμοκρασία μειώθηκε κατά 3oC  και το επόμενο έτος, το 1816, ονομάστηκε «χρονιά χωρίς καλοκαίρι»!
Μια μελέτη που δημοσιεύτηκε την εβδομάδα που μας πέρασε στο περιοδικό Geology, του Dr. Matthew Genge, του Imperial College London, υποστηρίζει ότι αυτή η έκρηξη ήταν η αιτία των ασυνήθιστων βροχοπτώσεων που προκάλεσαν την πτώση του Ναπολέοντα και το αποδεικνύει με τη βοήθεια της νανοτεχνολογίας.
Όπως και να έχει όμως το πράγμα, όπως και να παρατηρεί κανείς τη ζωή και τα γεγονότα αυτού του πλανήτη, ο συνδυασμός των παραγόντων που οδηγεί στο κάθε τι, μικρό ή μεγάλο, προκαλεί δέος και προβληματισμό σε κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο!
0 Responses

Δημοσίευση σχολίου