Πριν μια βδομάδα, είδα
τη συνέντευξη του Stephen Fry σε video. Φαντάζομαι πως θα τον έχετε ακουστά. Είναι από τους παλιούς
καθιερωμένους Άγγλους ηθοποιούς, διανοούμενος, φιλέλληνας – υποστηρίζει ένθερμα
την επιστροφή των Ελγινείων στην Ελλάδα – βαριά καταθλιπτικός και ομοφυλόφιλος,
που είχε τόσο πληγωθεί από τις σχέσεις του, ώστε για πολλά χρόνια δεν ήθελε να
έχει κανένα δεσμό. Τώρα όμως, ερωτεύτηκε – και παντρεύτηκε – ένα νεαρό 25
χρόνων και – όπως διακηρύσσει – ξαναβρήκε την αγάπη του για τους ανθρώπους και
άφησε πίσω του τις μέρες της κατάθλιψης. Και, φυσικά, ανακάλυψε τον ένοχο όλης της
κακοδαιμονίας του: το Θεό! Τον οποίο, όπως λέει ο ίδιος, δεν πιστεύει, αλλά
θεωρεί υπεύθυνο για όλα τα κακά και τις συμφορές, για ότι δεν του αρέσει στη
δημιουργία – ακόμα και για τα σαρκοφάγα έντομα – για όλες τις αρρώστιες και για
όλη τη δυστυχία του κόσμου!
Η λογική του να μιλάς
σε ένα – κατά την πεποίθησή σου – ανύπαρκτο ον, να το βρίζεις, να το λες κακό,
μοχθηρό και ηλίθιο και να του ζητάς το λόγο για ότι σου φταίει, μου είναι –επιεικώς-
ακατανόητη, για να μην πω τρελή! Αφού δεν υπάρχει Θεός, γιατί να μη βρίζω… τους
εξωγήινους; Μπορεί κι αυτοί να έχουν συμβάλλει στα στραβά του κόσμου. Ποιος ξέρει;
Και, σήμερα, αφού
διάβασα την είδηση ότι ένας νεαρός πιλότος κάηκε ζωντανός μέσα σ’ ένα κλουβί
(!), είδα και τη φωτογραφία μιας γυναίκας στην Ουκρανία, που προσπαθεί να μαζέψει
νερό (!) από μια λακκούβα χιόνι!!! Τη στιγμή που ο αγανακτισμένος «διανοούμενος»
καλοζεί στις βίλες του και κάνει διακοπές μετά του νεαρού «συζύγου» στην Καραϊβική.
Τη στιγμή που όλοι μας πετάμε άσκεφτα στα σκουπίδια το φαγητό που μας περισσεύει.
Που παρακολουθούμε άγρυπνα από ποιον οίκο είναι τα ρούχα της τάδε και της τάδε,
ή πόσο πιο καινούριο είναι το αυτοκίνητο του γείτονα, για να τον «θάψουμε» ότι έχει
άδηλους πόρους.
Και απορώ: Γιατί κανείς
δεν αγανακτεί με τον εαυτό μας; Γιατί κανείς «διανοούμενος» δεν μιλάει για την
πραγματική και υπαρκτή αγριότητα, κακία, μοχθηρότητα, ηλιθιότητα, απληστία,
διαφθορά, καταστροφικότητα του ανθρώπινου είδους, του μόνου που εκμεταλλεύεται,
βασανίζει και κατασπαράζει τους ομοίους του; Του μόνου που σπέρνει την
καταστροφή και το θάνατο στο πέρασμά του, χωρίς να υπολογίζει τίποτα;
Μόνον ένας είναι σ’ όλα
τα χρόνια της ζωής του πλανήτη ο εχθρός της δημιουργίας, ο εχθρός της ζωής, ο
εχθρός της γαλήνης και της ευτυχίας και της αρμονίας: Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ. Γι’ αυτό, δεν
ξέρω αν ξεκίνησε ο κόσμος με μια Μεγάλη Έκρηξη, αλλά οπωσδήποτε θα σβήσει με
μια τέτοια! Κι όσο πιο γρήγορα, τόσο πιο καλά!
Δημοσίευση σχολίου