Πάντοτε γκρίνιαζα που
τα μαγαζιά «έβγαζαν» τα Χριστουγεννιάτικα από τον Οκτώβριο όταν τις περισσότερες
φορές, η ζέστη και ο ήλιος εξακολουθούσαν να θυμίζουν καλοκαίρι. Μου φαινόταν
τραγικό να βλέπω το ψεύτικο χιόνι και τα ψεύτικα έλκηθρα και τους ψεύτικους
τάρανδους, ενώ τα φύλλα δεν είχαν καλά-καλά κιτρινίσει.
Δεν φανταζόμουν πώς,
λίγα χρόνια μετά, θα έβρισκα πιο τραγικό το ότι τα μαγαζιά – όσα δεν έχουν
βάλει λουκέτο – μένουν αστόλιστα μέχρι τις αρχές Δεκεμβρίου. Αλλά και αφού
στολίστηκαν, η διαφορά ανάμεσα στην αλλοτινή – ασύδοτη, είναι αλήθεια – και στην
τωρινή θλιβερή πραγματικότητα είναι τεράστια.
Μπήκα σ’ένα απ’ τα
παλαιότερα και μεγαλύτερα – κάποτε – βιβλιοπωλεία και ήμουν εγώ και …….οι τρεις
υπάλληλοι!
Ούτε παιχνίδια δεν
βλέπεις, εκτός απ’ τα πλαστικά ακαλαίσθητα Made in China τα μόνα που μπορεί να αντέξει η
τσέπη των γονέων. Θυμάμαι πριν τρία ή τέσσερα Χριστούγεννα που χάζευα ένα
πανέμορφο ξύλινο χιονισμένο χωριό με τη σιδηροδρομική γραμμή και το πανέμορφο
τραίνο που έκανε «δρομολόγιο» μέσα από το τούνελ ενός χιονισμένου βουνού. Φέτος,
όχι μόνο τραίνο και χωριό δεν υπήρχε, αλλά κι ολόκληρο το πολυκατάστημα – ο τελευταίος
όροφος του εμπορικού κέντρου του Ψυχικού! – είναι κλειστό και άδειο, θλιβερό
κέλυφος.
Ωστόσο, καθώς
περπατούσα στους φωτισμένους δρόμους, οι σταγόνες της βροχής άστραφταν
πέφτοντας, σαν κορδέλες από κρυσταλλάκια. Κι η βρεγμένη νυχτερινή πόλη άστραφτε
κι αυτή.
Και την άλλη μέρα, ο
ήλιος βγήκε και φώτισε έναν διάφανο κρυστάλλινο αέρα και πλυμένα, ζωντανά
χρώματα.
Κι η πόλη μας, φάνηκε
στολισμένη χριστουγεννιάτικα, γαλάζια και χρυσή. Γιατί η εποχή είναι από μόνη της
όμορφη, ακόμα και χωρίς στολίδια!
Καλά Χριστούγεννα.
Δημοσίευση σχολίου