Η Σκωτία, σαν χώρα αλλά και ο λαός της, έχει πολλά κοινά με τη δική μας χώρα και το δικό μας λαό. Σε πολλά σημεία, η ορεινή σκωτσέζικη γη -ποτισμένη από το αίμα των παιδιών της στον ίδιο βαθμό που είναι και η δική μας- με τη γαλήνη των λόφων της, ιδίως όταν ανθίζουν τα ρείκια, με τα μικρά χωριουδάκια της και την αίσθηση του αέρα της, θυμίζουν έντονα Ελλάδα. Αλλά και οι άνθρωποι, ανοιχτόκαρδοι, φιλόξενοι και λιγάκι παλαβιάρηδες και καυγατζήδες, είναι σίγουρα, αν όχι αδέλφια μας, πρώτα μας ξαδέλφια οπωσδήποτε!
Γι ̓αυτό μου έκανε εντύπωση σήμερα, που διάβαζα για την επέτειο της Διακήρυξης του Arbroath, ακριβώς 700 χρόνια πριν, στις 6 Απριλίου του 1320, που στάλθηκε στον Πάπα Ιωάννη ΧΧΙΙ για να εξασφαλίσει την αναγνώριση της Σκωτίας σαν ανεξάρτητο κράτος, ελεύθερο από την Αγγλική κυριαρχία και να καταξιώσει τον νικητή της μάχης του Bannockburn, Robert Bruce, σαν Ηγεμόνα και Βασιλιά της. Δεν θα σας κουράσω με ιστορικές αφηγήσεις, αν και η ζωή του Robert Bruce μοιάζει με συναρπαστικό μυθιστόρημα. Θα σας πω μόνο, για να δείτε πόσο μας μοιάζουν, ότι η διχόνοια ανάμεσα στις φατρίες και στις μεγάλες οικογένειες, άφησε να περάσουν έξη χρόνια από τη μάχη του Bannockburn, όπου νικήθηκαν οι Άγγλοι, μέχρι να συμφωνήσουν επιτέλους να μαζευτούν 50 κόμητες και βαρώνοι να βάλουν τις σφραγίδες τους κάτω από την Διακήρυξη. Τότε τα επίσημα έγγραφα είχαν σφραγίδες, δεν υπογράφονταν.
Ωστόσο, ο πάπας είχε αφορίσει τον Robert Bruce -παράξενο!- αλλά παρ ̓όλα αυτά η διακήρυξη γράφτηκε από τον Βερνάρδο, ηγούμενο του Arbroath απαντώντας πλάγια στον πάπα με την περίφημη φράση: “όσο μένουν έστω και εκατό από εμάς ζωντανοί, ποτέ, κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, δεν πρόκειται να μείνουμε κάτω από αγγλική επικυριαρχία!”
Επιπλέον, περιέχει και την περίφημη διακήρυξη που θυμίζει τόσο πολύ τους δικούς μας εθνικούς αγώνες: “Γιατί πολεμάμε όχι για δόξα, ούτε πλούτη, ούτε τιμές, αλλά γι ̓αυτήν μόνο την ελευθερία, την οποία ποτέ κανείς καλός άνθρωπος δεν παραδίδει, παρά μόνο μαζί με την ίδια του τη ζωή!”
Νινέττα Βολουδάκη 6 Απριλίου 2020
Γι ̓αυτό μου έκανε εντύπωση σήμερα, που διάβαζα για την επέτειο της Διακήρυξης του Arbroath, ακριβώς 700 χρόνια πριν, στις 6 Απριλίου του 1320, που στάλθηκε στον Πάπα Ιωάννη ΧΧΙΙ για να εξασφαλίσει την αναγνώριση της Σκωτίας σαν ανεξάρτητο κράτος, ελεύθερο από την Αγγλική κυριαρχία και να καταξιώσει τον νικητή της μάχης του Bannockburn, Robert Bruce, σαν Ηγεμόνα και Βασιλιά της. Δεν θα σας κουράσω με ιστορικές αφηγήσεις, αν και η ζωή του Robert Bruce μοιάζει με συναρπαστικό μυθιστόρημα. Θα σας πω μόνο, για να δείτε πόσο μας μοιάζουν, ότι η διχόνοια ανάμεσα στις φατρίες και στις μεγάλες οικογένειες, άφησε να περάσουν έξη χρόνια από τη μάχη του Bannockburn, όπου νικήθηκαν οι Άγγλοι, μέχρι να συμφωνήσουν επιτέλους να μαζευτούν 50 κόμητες και βαρώνοι να βάλουν τις σφραγίδες τους κάτω από την Διακήρυξη. Τότε τα επίσημα έγγραφα είχαν σφραγίδες, δεν υπογράφονταν.
Ωστόσο, ο πάπας είχε αφορίσει τον Robert Bruce -παράξενο!- αλλά παρ ̓όλα αυτά η διακήρυξη γράφτηκε από τον Βερνάρδο, ηγούμενο του Arbroath απαντώντας πλάγια στον πάπα με την περίφημη φράση: “όσο μένουν έστω και εκατό από εμάς ζωντανοί, ποτέ, κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, δεν πρόκειται να μείνουμε κάτω από αγγλική επικυριαρχία!”
Επιπλέον, περιέχει και την περίφημη διακήρυξη που θυμίζει τόσο πολύ τους δικούς μας εθνικούς αγώνες: “Γιατί πολεμάμε όχι για δόξα, ούτε πλούτη, ούτε τιμές, αλλά γι ̓αυτήν μόνο την ελευθερία, την οποία ποτέ κανείς καλός άνθρωπος δεν παραδίδει, παρά μόνο μαζί με την ίδια του τη ζωή!”
Νινέττα Βολουδάκη 6 Απριλίου 2020
Δημοσίευση σχολίου