Καινούργια χρονιά, γιορτές, δώρα και ευχές. Βαρέθηκα να μετράω – και φαντάζομαι κι εσείς το ίδιο – τις ίδιες και τις ίδιες ευχές, για χαρά, υγεία, δύναμη κλπ.κλπ.κλπ. Ωραίες ευχές, καλές ευχές, δε λέω – ότι εύχεται κανείς για τους άλλους είναι καλό πράγμα, όσο κοινότυπο κι αν είναι.
Μόνο που, και την περασμένη χρονιά και αυτή, και όλες τις «νέες» χρονιές που έχει ζήσει καθένας από εμάς, τις έχουμε ζήσει με τον ίδιο συγκεκριμένο τρόπο: η αρχή είναι ένας νέος χρόνος, που ευχόμαστε κάθε τι καλό και εξαιρετικό γι’ αυτόν και το τέλος είναι πάντα ένας παλιός χρόνος, ίδιος με όλους όσοι πέρασαν, μια στιγμή, που προστέθηκε στις άλλες στιγμές. «Στιγμές» που ξεκίνησαν τη στιγμή που ήρθαμε στον κόσμο, ένας κύκλος που θα κλείσει όταν φύγουμε απ’ αυτόν τον κόσμο.
Και κάθε φορά, μέσα στον κύκλο, αυτή η «στιγμή», είναι όλα όσα έχουμε. Γι’ αυτό κι η επιθυμία μας είναι να την κρατήσουμε, να τη χαρούμε να την κάνουμε να διαρκέσει. Και πάντα μας γλιστράει ανάμεσα από τα δάχτυλά μας και κυλάει και χάνεται. Γιατί όλες οι στιγμές κυλούν να ενωθούν με τον κύκλο, γιατί αυτό τους είναι φυσικό και αναπόφευκτο, ενώ εμείς που έχουμε χάσει την όραση του κύκλου, γαντζωνόμαστε από την κάθε στιγμή.
Για σκεφτείτε, από τη στιγμή που θα αποκτούσαμε την αυτοσυνειδησία μας να αποκτούσαμε ταυτόχρονα και την όραση όλου του κύκλου της ζωής μας, μέχρι την τελευταία μας στιγμή. Ο κάθε χρόνος, η κάθε μέρα, η κάθε στιγμή, δεν θα μας αποκαλύπτονταν από μια άλλη οπτική γωνία;
Πόσοι, όμως, από μας, θα μπορούσαμε να διαχειριστούμε μια τέτοια Γνώση;
Γι’ αυτό, ας συνεχίσουμε να συλλέγουμε «στιγμές» όπως πάντα. Και σας εύχομαι, ο νέος χρόνος, να είναι μια ενδιαφέρουσα και αξιόλογη συλλογή στιγμών, που δεν θα σβήσουν, δε θα ξεχαστούν, αλλά θα προστεθούν στον κύκλο, πλουτίζοντας και ομορφαίνοντάς τον.
Καλή χρονιά.

   

   
0 Responses

Δημοσίευση σχολίου