Οι περισσότερες
γυναίκες, φαντάζομαι ότι θα έχετε ακούσει –αν δεν έχετε διαβάσει- τη Βρετανή
καθηγήτρια Germaine Greer, τη θεωρητική του φεμινισμού. Για όσους δεν την ξέρετε,
φτάνει να σας πω ότι η Greer είναι για το φεμινισμό, ό,τι είναι ο Dawkins για την αθεΐα: η αλάθητη «πάπισσα» και ο αλάθητος
«πάπας» του φεμινισμού και της αθεΐας, ο κανόνας που στοιχίζονται αυτές οι δύο
θεωρίες, που ορίζουν την εποχή μας.
Αυτή η καθηγήτρια,
λοιπόν -που συνέβαλε τα μέγιστα στη διαμόρφωση του εργασιακού καθεστώτος της
εποχής μας, με το να απαιτεί περισσότερες γυναίκες σε σημαντικές θέσεις σε
όλους τους τομείς- εξακολουθεί να μην είναι ικανοποιημένη από την εφαρμογή των
εντολών της. Μιλώντας σε ένα φεστιβάλ για την παιδεία στο Wellington College, στο Berkshire, την προηγούμενη εβδομάδα, είπε ότι δεν ωφελεί να ερμηνεύονται
οι φεμινιστικές «εντολές» της με το να αναλαμβάνουν γυναίκες μεγάλες θέσεις
στις επιχειρήσεις, την οικονομία, το στρατό, την αστυνομία και, γενικά, σε
όλους τους ζωτικούς τομείς της κοινωνικής ζωής. Το μόνο που πετυχαίνουν, λέει,
είναι να αποκτούν οι «υψηλόβαθμες» γυναίκες ανδρική νοοτροπία, να σκέφτονται
και να εργάζονται σαν άντρες!
Δηλαδή, αφού για τόσες δεκαετίες έκανε αγώνες για ίσα
δικαιώματα και ίσες αμοιβές των δύο φύλων στον εργασιακό χώρο, τώρα που
κατακτήθηκαν αυτά τα ίσα δικαιώματα, δεν της αρέσουν!
Βέβαια, δεν έχει
άδικο σ’ αυτό. Πράγματι οι γυναίκες καταλήγουν να εξομοιωθούν με τους άντρες,
προκειμένου να βρουν τις δυνάμεις και την επιβολή που χρειάζονται για να
επιβιώσουν σε ιδιαίτερα σκληρούς εργασιακούς χώρους. Αλλά δεν παρατηρείται μόνο
στις γυναίκες να αλλάζουν νοοτροπία όταν παίρνουν κάποια θέση. Πόσοι
«επαναστάτες» άντρες, μόλις πήραν την εξουσία φόρεσαν το σκληρότερο προσωπείο
του κατεστημένου; Πόσοι «αριστεροί» της αντιπολίτευσης, έγιναν φασίστες
πρωθυπουργοί; Πόσοι πρώην «συνδικαλιστές», όταν τους δόθηκε η εξουσία, δεν
καταπάτησαν τα ίδια δικαιώματα που υποτίθεται ότι υπεράσπιζαν; Πόσοι πρώην άθεοι, δεν παριστάνουν τους
«θρησκευάμενους» για ψήφους και πόσοι πρώην «θρησκευάμενοι», προκειμένου να μη
χάσουν την «καρέκλα» τους, δεν μετατρέπονται σε στυγνούς εχθρούς της πίστης που
υποτίθεται ότι είχαν; Γιατί; Ποιος τους ανάγκασε;
Η Germaine Greer υποστηρίζει ότι
φταίει ο ανδροκρατούμενος κόσμος. Αλλά αυτή είναι μια μάλλον σιμπλιστική
θεώρηση του προβλήματος που έχει το ανθρώπινο είδος με κάθε μορφής εξουσία: την
πολεμάει όταν δεν την έχει και τη λατρεύει σα θεότητα όταν την έχει! Γι’ αυτό
και η λύση που προτείνει η εν λόγω καθηγήτρια είναι -επιεικώς- αφελής! Τώρα δεν
της αρκεί να διορίζονται παντού γυναίκες, αλλά θέλει να διορίζονται γυναίκες
διαφόρων ιδεολογικών ρευμάτων και να είναι ελεύθερες να εφαρμόζουν τις
ιδεολογίες τους. Λες και θα τις κρατήσουν τις ιδεολογίες τους όταν θα πάρουν
τις θέσεις!
Η όλη κατάσταση
μου θυμίζει τις ρώσικες κούκλες: ανοίγω τη μία και βγαίνει η άλλη, ανοίγω την
άλλη και βγαίνει μια άλλη και πάει λέγοντας… άντε τώρα να βρεις ποια θα είναι η
τελευταία κούκλα –και πότε…
Κι ωστόσο, οι
γενιές περνούν, οι ανθρώπινες ζωές έρχονται και φεύγουν και χάνονται,
κυνηγώντας σκιές…
«…τι κρίμα να
περνάμε τη ζωή μας σαν το φύλλο που έπεσε από το δέντρο και πιάστηκε στην
παγίδα που του έστησε η σκόνη του δρόμου…»
Δημοσίευση σχολίου