Τα καλοκαιρινά πλήθη δεν ξεχύθηκαν ακόμη να γεμίσουν παραλίες
και βουνά και λίμνες και ποτάμια με φωνές και σκουπίδια. Η σιωπή έχει κερδίσει
ακόμη λίγες πολύτιμες μέρες ζωής, πριν το χαλασμό που θα ακολουθήσει.
Τα χορτάρια και οι τσουκνίδες τεντώνονται στον ήλιο
ανενόχλητα, κρύβοντας τα μονοπάτια, κλείνοντας το δρόμο στους ενοχλητικούς που
απειλούν να εισβάλλουν στον κρυφό τους κόσμο.
Αυτή τη φορά όμως, η σιωπή έχει κάτι παράξενο. Είναι άδεια. Χωρίς
σκιές, χωρίς παρουσίες, χωρίς ψιθύρους. Χωρίς τη δική της φλύαρη ζωή.
Μπορεί να έφυγαν οι σκιές; Μπορεί να κουράστηκαν από το χωρίς
σεβασμό ποδοπάτημα των βάρβαρων αγρίων και να έφυγαν οριστικά; Γιατί κανείς δεν
υπάρχει να ακούσει την παρουσία τους; Να διαβάσει τους ψιθύρους;
Και τι θα γίνει ένας κόσμος που θα έχει διώξει τις σκιές;
Δημοσίευση σχολίου