Η ΠΟΛΗ ΠΟΥ ΧΑΝΕΤΑΙ
Ήδη, η Ινστανμπούλ των 14.000.000 κατοίκων (το 1975 είχε 2.500.000) δεν θυμίζει σε πολλά πράγματα την Κωνσταντινούπολη, τη Βασιλεύουσα Πόλη, την κάποτε πλουσιότερη και ωραιότερη πόλη της οικουμένης.
Τα έργα όμως που προγραμματίζονται – που υποτίθεται ότι θα την οδηγήσουν στην «πρόοδο» - θα εξαφανίσουν, φοβάμαι, ότι λίγο έχει απομείνει από το παλιό πρόσωπό της.
Ήδη, στα τέλη του μηνός που μας πέρασε, εγκαινιάστηκε ο «σιδερένιος δρόμος του μεταξιού», δηλ. ο υποθαλάσσιος σιδηρόδρομος που ενώνει, κάτω από το Βόσπορο, την Ευρώπη με την Ασία, ένα έργο που είναι – κατά την καύχηση του Τούρκου πρωθυπουργού – αβύθιστο, αφού αντέχει και σε σεισμό 9 και 10 βαθμών ρίχτερ!
Είναι κομμάτι του σχεδίου για μια υπέρ-Ταχεία, που θα ξεκινάει από το Λονδίνο και θα καταλήγει στο Πεκίνο, δηλαδή μια εναλλακτική γραμμή του υπερσιβηρικού. Προς το παρόν, τον επόμενο χρόνο, θα φτάσει μέχρι το Μπακού του Αζερμπαϊτζάν.
Το έργο έχει ήδη καθυστερήσει περισσότερο από 4 χρόνια, γιατί η κατασκευή του σιδηροδρόμου έφερε στην επιφάνεια τον θαμμένο «λιμένα του Θεοδοσίου»! Η Κωνσταντινούπολη αρνείται να μείνει θαμμένη! Οι αρχαιολογικές ανασκαφές έφεραν στο φώς 30(!) πλοία και αντικείμενα που χρονολογούνται μέχρι και πριν 8.000 χρόνια, αλλά το λιμάνι θα χαθεί οριστικά.
Το ίδιο θα χαθούν και 2.500.000 δέντρα, προκειμένου να κατασκευαστεί μια νέα γέφυρα στο Βόσπορο.
Μεγάλη οικολογική καταστροφή θα προκαλέσει και η κατασκευή του μεγαλύτερου αεροδρομίου όλου του κόσμου, το οποίο θα συμπίπτει με τη μεταναστευτική πορεία της τεράστιας ποικιλίας των αποδημητικών πουλιών που εδώ και πολλούς αιώνες έδιναν ζωή στον ουρανό της Πόλης.
Ακόμα, ο Τούρκος πρωθυπουργός έχει δεσμευτεί να κατασκευάσει μια διώρυγα – που θα ανταγωνίζεται το Σουέζ και τον Παναμά – παράλληλη με το Βόσπορο, που θα ενώνει τη Μαύρη Θάλασσα με τη θάλασσα του Μαρμαρά!
Ο θρύλος λέει ότι οι Αργείοι, προτού χτίσουν τον πρώτο οικισμό στο σημείο όπου ο Βαρβύσης  και ο Κύδαρης – τα δύο ποτάμια που έρχονταν το ένα από το άλλο από τη δύση – ενώνονταν με τη θάλασσα, στο βωμό της νύμφης Σεμέστρης,  ρώτησαν την Πυθία και πήραν την εξής προφητεία: Όλβιοι, οι κείνην ιερήν πόλιν οικήσουσιν ακτήν Θρηικίην στενυγρόν παρά τε στόμα Πόντου, ένθα δύο σκύλακες διερήν μάρπτουσιν θάλασσαν, ένθ’ ιχθύς έλαφος τε νόμον βόσκονται εξ αυτόν.
Ευτυχισμένοι εκείνοι που θα κατοικήσουν αυτή την ιερή πόλη τη στενή Θρακική ακτή στο στόμα του Πόντου, όπου δυο κουτάβια πίνουν απ’ τη γκρίζα θάλασσα όπου ψάρι και ελάφι βόσκουν από την ίδια νομή.
Οι Αργείοι πέρασαν και έφυγαν, οι ποταμοί χάθηκαν, τα ελάφια εξαφανίστηκαν…

Από ποιο σημείο και μετά, άραγε, έχει πάψει να ισχύει αυτός ο χρησμός;
Ετικέτες , , , ,
0 Responses

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)