Καλή χρονιά, με πολλά νέα πράγματα, με μεγάλες αποφάσεις και μικρές αποφάσεις, που έχουν και περισσότερες πιθανότητες να πραγματοποιηθούν.
Η δική μου «μικρή» ευχή – που μάλλον, μόνο μικρή δεν είναι – είναι, κάθε μέρα του χρόνου που τώρα αρχίζει, να μας φέρνει όλους – κι αν είναι δυνατόν όλη την ανθρωπότητα – πιο κοντά στην αντικειμενικότητα!
Ασήμαντη ευχή θα μου πείτε και ……… αντικειμενικά μη πραγματοποιήσιμη! Πιο σημαντικές ευχές είναι η υγεία, η ευτυχία, η μακροζωία, ο πλούτος, αυτά τελοσπάντων τα πράγματα που είναι κοινός πόθος των περισσοτέρων ανθρώπων.
Για να υποστηρίξω, όμως, την ευχή μου, αρκεί να σας θυμίσω τις οικογενειακές και φιλικές συγκεντρώσεις των γιορταστικών ημερών που πέρασαν και που, υποτίθεται, θα μας ξεκούραζαν, θα μας χαλάρωναν, θα μας χαροποιούσαν και θα μας έφερναν πιο κοντά. Και ρωτάω: πόση απόκλιση προς την αντικειμενικότητα είχαν οι συζητήσεις σ’αυτές τις συγκεντρώσεις και πόσο χαλαρωτικό, χαρούμενο και γιορταστικό ήταν το αποτέλεσμα;
Όταν οι επιθυμίες μου είναι τόσο κυριαρχικές ώστε να επηρεάζουν την αντικειμενικότητα των ματιών μου και το ίδιο συμβαίνει και στον άλλον και στον άλλον και σ’ όλους τους ανθρώπους δίπλα μου και γύρω μου, δεν είναι αναπόφευκτο να συγκρουστούν οι διαφορετικές επιθυμίες που κρύβονται πίσω από τις διαφορετικές ματιές; Κι η σύγκρουση δεν έχει πάντα ζημιές, τραυματίες, νικητές και ηττημένους;
Αλλά και ευρύτερα να το δούμε το θέμα, οι ειδήσεις που έφτασαν στα αυτιά μας – και στα μάτια μας – το χρόνο που πέρασε, αλλά και τον προηγούμενο και τον προ –προηγούμενο και πάει λέγοντας, πόση σχέση με την αντικειμενικότητα είχαν;
Διάβαζα π.χ. για τη ματαίωση της επίσκεψης του Αμερικανού Προέδρου στη Βρετανία και διασκέδασα πολύ με την αφέλεια των ηγετών των δύο χωρών. Παρενθετικά, δε ξέρω αν είναι αφέλεια τους, η πεποίθηση πως απευθύνονται σε μια οικουμένη ηλιθίων, που θα «καταπιούν» κάθε κουταμάρα που θα ακούσουν. Όπως και να ’χει το πράγμα, μιλώντας για το ίδιο γεγονός, ο Τράμπ το ονόμαζε «πολύ σωστό» κι η Τερέζα Μέι «πολύ λάθος», δογματίζοντας έτσι απόλυτα και κατηγορηματικά, χωρίς εξηγήσεις και χωρίς επιχειρήματα. Φυσικά, η επίσκεψη ματαιώθηκε!
Να προχωρήσω και στην επιστημονική αντικειμενικότητα; Έχω πρόσφατο παράδειγμα, ένα καλαίσθητο βιβλίο για τα εικονογραφημένα χειρόγραφα. Στην στοιχειώδη ιστορική αναδρομή του ξεκινάει, από τους Αιγυπτιακούς παπύρους του 15ου π.χ. αιώνα για να κάνει άλμα μέχρι τα λατινικά χειρόγραφα των Δυτικών μοναστηριών του 6ου αιώνα σαν να μην υπήρχε η Ανατολή και η γνώση της κατεργασίας της περγαμηνής και τα πρώτα βιβλία και οι καταγεγραμμένες στην Ελληνική γλώσσα επιστήμες!
Και θυμήθηκα μια συζήτηση που είχα πριν αρκετά χρόνια με έναν Αμερικανό, ο οποίος, με τη χαρακτηριστική αδιαφορία για την ιστορική αλήθεια που χαρακτηρίζει τους περισσότερους συμπατριώτες του επέμεινε ότι τα πηρούνια και τα κουτάλια εφευρέθηκαν από …… τους Βέλγους! Ήταν αδύνατο να πεισθεί ότι οι πολίτες της Ανατολικής Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας θεωρούσαν αυτονόητη τη χρήση πηρουνιών – τα κουτάλια ήταν γνωστά από την αρχαιότητα – όταν οι….. Βέλγοι δεν είχαν καν παρουσιαστεί στο ανθρώπινο προσκήνιο και έπαψε να επιμένει όταν του έφερα ένα ιστορικό βιβλίο με φωτογραφίες βυζαντινών πηρουνιών και κουταλιών του 4ου αιώνα.
Τι λέτε λοιπόν; Αξίζει να προσθέσουμε και την απόκτηση αντικειμενικότητας μέσα σ’ όλες τις άλλες ευχές μας, η δεν αξίζει;  


0 Responses

Δημοσίευση σχολίου