Σε ένα παλιό Μίκυ Μάους, υπήρχε μιά πολύ όμορφη ιστοριούλα. Ο περίφημος
Κύρος ο εφευρέτης, ακούγοντας ένα πουλάκι που κελαηδούσε έξω από το παράθυρο
του, θέλησε να μάθει το λόγο που κελαηδούν τα πουλάκια. Κατασκεύασε, λοιπόν, έναν
υπολογιστή, που είχε τις απαντήσεις γιά όλα τα ερωτήματα (η ιστορία ήταν
γραμμένη τη δεκαετία του ̓80, πριν από τους ̔παντογνώστες ̓ σημερινούς υπολογιστές) και τον ρώτησε γιατί κελαηδούσε το
πουλάκι. Ο υπολογιστής του απάντησε: ίσως είναι χαρούμενο, ίσως είναι λυπημένο,
ίσως είναι και λιγάκι τρελό. Ο Κύρος θύμωσε και πέταξε στα σκουπίδια τον
υπολογιστή και μετά αποφάσισε να φτιάξει ένα μικροσκοπικό καπελάκι που να
διαβάζει τις σκέψεις των πουλιών και να τις μετατρέπει σε λόγια. Κατασκεύασε το
καπελάκι, έπιασε το πουλάκι, του το φόρεσε και επιτέλους μπόρεσε να ρωτήσει το
ίδιο γιατί κελαηδούσε. Και το πουλάκι απάντησε: ίσως είμαι χαρούμενο, ίσως
είμαι λυπημένο, ίσως είμαι και λιγάκι τρελό!
Αυτή η ιστορία μου ήρθε στο νου, όταν σήμερα, Τρίτη 8 Οκτωβρίου 2019,
διάβασα ένα άρθρο στους TIMES, που γράφει ότι, μια ομάδα επιστημόνων
στό πανεπιστήμιο Texas Southwestern, δημοσίευσε ανακοίνωση,
στήν οποία καυχιέται ότι δίδαξε ένα είδος Αυστραλιανού παπαγάλου να τραγουδάει
ένα διαφορετικό τραγούδι από αυτό που, το συγκεκριμένο είδος πουλιών, το
διδάσκονται από τον πατέρα τους! Ένας από τους ερευνητές, ο νευροχειρουργός Todd Roberts του O’Donnel Brain Institude του εν λόγω πανεπιστημίου, δήλωσε ότι η έρευνα έχει εντοπίσει με ακρίβεια
το σημείο του εγκεφάλου όπου κρύβονται οι μνήμες που συνδέονται με τήν
ικανότητα μιμήσεως καί συμπεριφοράς όλων των πλασμάτων, το σημείο, δηλαδή του
εγκεφάλου που μας διδάσκει μέσω της μιμήσεως, από τη γλώσσα που μιλάμε, μέχρι
ένα μουσικό όργανο που θα μάθουμε νά παίζουμε. Εντοπίζοντας, λοιπόν, αυτό το
κέντρο, έστειλαν μέσω καλωδίων οπτικών ινών φωτεινές αστραπές στον εγκέφαλο των
πουλιών, εμφυτεύοντάς τους ψεύτικες μνήμες και διδάσκοντας τα έτσι ένα
διαφορετικό τραγούδι από αυτό που μαθαίνουν από τους γονείς τους!
Δεν μπορεί να μην απορήσει κανείς με την άνευ όρων και ορίων ̔πρόοδο ̓ της ανθρωπότητας. Άντε να δεχτούμε πως, η ιστοριούλα του Κύρου
του εφευρέτη, που απευθύνεται σε παιδιά, και όχι μόνο, εκφράζει τη φυσική δίψα
του ανθρώπου για τη γνώση και την κατανόηση του κόσμου που τον περιβάλει. Ως
εδώ καλά. Η επέμβαση πάνω στο περιβάλλον του, όμως, τι αποτέλεσμα μπορεί να
έχει, εκτός από διατάραξη της αρμονίας των ειδών και καταστροφή; Υπάρχει,
βέβαια, για όλα, μια δικαιολογία. Η συγκεκριμένη έρευνα και τα τεράστια
κονδύλια που τη συνοδεύουν, γίνεται -εκτός από το να λύσει το βιοτικό πρόβλημα
των ερευνητών- για να βοηθηθεί το πρόβλημα του αυτισμού. Και για να λύσουμε ένα
ανθρώπινο πρόβλημα, πρέπει να δημιουργήσουμε προβλήματα σε άλλα ταλαίπωρα είδη
του ζωικού και φυτικού βασιλείου, αγνοώντας -καί αδιαφορώντας- για τα
προβλήματα που δημιουργούμε και για την καταστροφή που σκορπίζουμε.
Φανταζόσαστε, μια ομάδα πουλιών, που θα μιλάει μια διαφορετική γλώσσα από τα
άλλα του είδους του και δεν θα μπορεί νά συνεννοηθεί μαζί τους; πώς θα επιβιώσουν;
τι μεταχείριση θα έχουν από τα υπόλοιπα; μέχρι πού θα φτάσει η διάσπαση της
φυσικής αρμονίας; τι καλό έχουμε κάνει μέχρι σήμερα, όλες αυτές τις χιλιετίες
που ο άνθρωπος υποτίθεται αγωνίζεται να προοδεύσει, να φωτιστεί και να φωτίσει,
να μάθει καί να ανακαλύψει; τι έχει σώσει ο άνθρωπος; τι έχει αφήσει πίσω του σ
̓ όλους τους ̔νέους ̓ κόσμους που ανακάλυψε, εκτός από
καταστροφή και θάνατο και υποδούλωση των συνανθρώπων του;
Τελικά, ποιός θα σώσει αυτόν τον πλανήτη από εμάς και από την πρόοδο μας;
09/10/2019 Νινέττα Βολουδάκη
09/10/2019 Νινέττα Βολουδάκη
Δημοσίευση σχολίου