Είμαστε αστείοι οι άνθρωποι. Καυχιόμαστε για την πρόοδο του κόσμου μας. Γιατί πατήσαμε στη σελήνη και την απογυμνώσαμε από κάθε είδος ρομαντικής φαντασίωσης, αποκαλύπτοντας πως, ούτε είναι φτιαγμένη από τυρί, ούτε κατοικείται από μικροσκοπικά πράσινα ανθρωπάκια. Μια ξερή άγονη πέτρα είναι, κρεμασμένη στο πουθενά. Όλα τα απομυθοποιήσαμε, όλα τα βάλαμε κάτω απ’ το μικροσκόπιο και τα εξετάσαμε. Όλα εκτός απ’ τον εαυτό μας.
Στις τειχισμένες πολιτείες των παλιών καιρών, οι άνθρωποι ζούσαν ο ένας πάνω στον άλλον, σαν στρατοί μυρμήγκια, σε βρώμικες κι ανθυγιεινές μυρμηγκοφωλιές. Εκτός απ’ τους λίγους προνομιούχους που ζούσαν στα καταπράσινα προάστεια.
Οι επιδημίες κι οι αρρώστιες θέριζαν τους πληθυσμούς, η αγριότητα της καθημερινής ζωής έριχνε τη σκιά του φόβου πάνω στους ανθρώπους. Οι κλέφτες περπατούσαν στους δρόμους και στις αγορές ψάχνοντας για ανύποπτα θύματα, παρακολουθούσαν τα πιο ευάλωτα σπίτια, παραφύλαγαν να πιάσουν κάποιον αφηρημένο έμπορο που θα γινόταν εύκολη λεία.
Το σκοτάδι σκέπαζε ένα κόσμο νυκτόβιων ανθρώπινων αρπακτικών: καπηλειά που τα διαφέντευαν συμμορίες, πόρνες που τις εκμεταλλεύονταν οι προαγωγοί, ζητιάνοι που σκότωναν ο ένας τον άλλον μοιράζοντας τη λεία της μέρας, μεθυσμένοι που κατάληγαν σκοτωμένοι στα χαντάκια, αφού τους είχαν ληστέψει και τα ρούχα τους πολλές φορές….
Και το κέρκετο – οι νυχτερινές περιπολίες – που υποτίθεται φύλαγε τους δρόμους, αδιαφορούσε κι ανεχόταν…
Κάπου-κάπου, με κάποια ασήμαντη ή σημαντική αφορμή, όλο αυτό το άλογο, έξαλλο πλήθος, ξεχυνόταν στους δρόμους ασυγκράτητο και έσπαζε, αφάνιζε, έκαιγε, δολοφονούσε. Χωρίς σκέψη, χωρίς έλεγχο, χωρίς ανθρώπινο πρόσωπο. (θα έβριζε κανείς τα θηρία αν έλεγε ότι οι άνθρωποι συμπεριφέρονται σαν θηρία. Ποτέ τα θηρία δεν είναι βίαια χωρίς λόγο).
Λες κι ο παραλογισμός έλυσε ποτέ κανένα πρόβλημα! Πόσο παλιές είναι αυτές οι περιγραφές; Πόσο άλλαξε την ανθρώπινη φύση η πρόοδος και η τεχνολογία; Πόσο πιο άνθρωποι γίναμε; Πόσο πιο πολύ φιλοσοφήσαμε τη ζωή και τα προβλήματά μας ύστερα από τόσους πολέμους και τόσες χαμένες ανθρώπινες ζωές;
...Την άλλαξε σε κάτι ωστόσο, την έκανε ηδονοβλεψία μεσω των ΜΜΕ, όλης αυτής της βίας την εξοικείωσε με την φρίκη,την έμαθε να ''βλέπει''μόνο το θυριώδες της ανθρώπινης φύσης την εξοικείωσε με την διαστροφή την πλεονεξία την ηδονοθηρία,σιγά-σιγά,μεγαλώνοντας τις plasma tv μέχρι να μας καταβροχθίσει όλους η ''εικόνα'' να μικρήνει αφάνταστα η αληθινή ζωή και να γιγαντωθεί μέσα μας ο πρωτόγωνος θυμός αυτός που καραδοκεί στις άγριες φυλές των ανθρώπων απο την ''καρδιά του σκότους''...σε''Αρχοντα των μυγών''.Πώς να ελπίσεις σε ξημέρωμα της ψυχης σου όταν στην πόλη με τις οθόνες και τον Εφιάλτη των εντυπώσεων όλα σε προτρέπουν ,ιδίως αν είσαι παιδί ή ανυποψίαστος, να πάιξεις σαν σε έργο επιστημονικης φαντασίας,το παιχνίδι της βίας... πανάρχαιο και εκτονωτικό. Εκλέγουμε, εδώ και χρόνια, την σύγκλιτο των ηλιθίων και παμπόνηρων ανδρεικέλων για να μας κυβερνήσει και να μας ''παιδαγωγήσει'' μ΄ερμαφρόδιτους μόδιστρους δημοσιογράφους χαρτορίχτρες και τσιφτετελούδες...ΤΊΠΟΤΑ με αξία έκτοτε,δεν προβλήθηκε πια ούτε στα σχολειά μας ούτε στα πανεπιστήμια ούτε ασφαλώς στα ΜΜΕ.Η απάλειψη της γνώσης και κυρίως της ιστορικής γνώσης, είναι προυπόθεση για την παραγωγή ραγιάδων.Ραγιάδες και όχλος!''καλύτερα οργισμένη παρά λυπημένη''έλεγε η Ουλρίκε Μάινχοφ των ερυθρών ταξιαρχιών.Oι βαρέως φέροντες την θλίψη τους ραγιάδες,φοβάμαι πώς δεν θα διαχειριστούν τον θυμό τους με φρόνηση αλλά με βία και αυτοχειρία.Άλλωστε,αφού δεν διαβάζουμε πια ιστορία,ποιός θα πίστευε το 1196 μ.Χ ότι η σε 8 χρόνια η βασιλεύουσα θα αλωθεί; Αρχής γενομένης τότε το νόμισμα το υπέρπυρο είχε νοθευτεί...οι συνειρμοί δικοί σας.
Είναι εύκολο να μέμφεται κανείς τους ραγιάδες,γνωστού όντως ότι δεν δεν θεωρεί τον εαυτό του ως τέτοιον. Όμως όσο οι διαμορφωτές αυτού εδώ του αλλοτριωμένου κόσμου κυριαρχούν, και όσο οι διαχειριστές της πραγμοποιημένης "ζωής" δεν αφήνουν καμία "διέξοδο" διαφυγής και ίχνος στοιχειώδους αξιοπρέπειας στους ηττημένους και αιχμάλωτους του κοινωνικού πολέμου που διεξάγεται αδυσώπητος (εδώ και και 200 έτη τώρα), τότε θα δούμε εξεγέρσεις που τίποτε όμοιό τους δεν θα έχουμε ιδεί στην ιστορία. Και μια επισήμανση : η Ούλρικε Μάινχοφ δεν ανήκε στις "Ερυθρές Ταξιαρχίες", αλλά στη RAF (Rotte Arme Fraction)(Φράξια Κόκκινος Στρατός)