Με μεγάλη έκπληξη διάβασα ένα χρονογράφημα μιας συναδέλφου συγγραφέως σ’ ένα γνωστό μηνιαίο περιοδικό.

Αγγιγμένη από το πνεύμα της χαράς και της αγάπης της Ανάστασης, η πολύξερη κυρία αναρωτιέται γιατί ο νεομαλθουσιανισμός εκλαμβάνεται σαν μισανθρωπία! Έλα ντε!

Για την περίπτωση που δεν τον έχετε ακούσει – αν και δεν καταλαβαίνω γιατί θα έπρεπε να τον έχετε ακούσει – ο Thomas Robert Malthus ήταν ένας Βρετανός πάστορας που έζησε στα τέλη του 18^ου και αρχές του 19^ου αιώνα. Πολυάσχολος και πολυγραφώτατος, ασχολήθηκε με κοινωνικοπολιτικά, οικονομικά και άλλα πολλά θέματα. Είχε όμως την «πρωτιά» στο ότι ανησύχησε πριν από όλους για την αύξηση του ανθρώπινου πληθυσμού που είναι δυσανάλογα μεγάλη με την αύξηση των διαθέσιμων αγαθών της Γής. Μ’ άλλα λόγια ήταν ο πρώτος που θέλησε «να το παίξει θεός», αποφασίζοντας για το ποιός αξίζει να ζήσει και ποιος να πεθάνει. Και, φυσικά, ποιοι περισσεύουν; Οι φτωχοί και άθλιοι άνθρωποι, των οποίων τα παιδιά αποδεκατίζονταν από παιδικές αρρώστιες, κι οι ίδιοι θεωρούσαν τον εαυτό τους γέρο αν έφταναν τα σαράντα τους χρόνια.

Οι νεώτεροι οπαδοί του «φωτισμένου» αυτού πάστορα μεταφέρουν σε επίπεδο λαών τις ανησυχίες του, πάντοτε μέσα στο πνεύμα της «φιλανθρωπίας». Αν και η κυρία συγγραφέας ανησυχεί και για τις δυτικές χώρες στις οποίες αυξάνονται ανησυχητικά οι πολύτεκνες οικογένειες λόγω των κοινωνικών παροχών και της «παρουσίας θρησκειών»….

Ουσιαστικές λύσεις εκτός από τον έλεγχο γεννήσεων και τις αμβλώσεις δεν κατάλαβα να προτείνονται, ίσως γιατί δεν τολμούν – ακόμα – να τις προτείνουν δημόσια.

Εγώ θα τολμούσα να προτείνω τον Καιάδα. Ακόμη στη θέση του είναι. Αν και δεν ξέρω πόσους Κινέζους χωράει!...

Ο «φιλάνθρωπος» νεομαλθουσιανιστής κύριος Αδόλφος Χίτλερ είχε σκεφτεί τα κρεματόρια, αλλά αποδείχτηκε ότι μολύνουν το περιβάλλον. Μήπως να μολύνουμε λιγάκι το διάστημα – που αντέχει περισσότερο – εκσφενδονίζοντας και ανθρώπους μαζί με τα διαστημικά σκουπίδια; Και για να εναρμονιστώ με το πνεύμα της νεομαλθουσιανιστικής «φιλανθρωπίας», θα πρότεινα να ξεκινήσουμε κι από μια συγκεκριμένη μερίδα ανθρώπων: τις μεσόκοπες ανύπαντρες, άτεκνες, στρυφνές και καικασμένες υπάρξεις. Έτσι για να τους δοθεί η ευκαιρία να βιώνουν τη «φιλανθρωπία» σ’ όλο της το μεγαλείο.

Για να μείνω κι εγώ στη «φιλάνθρωπη» ατμόσφαιρα της άνοιξης και της Ανάστασης!.... χωρίς εξαλλοσύνες. Και χωρίς μισανθρωπίες!....